8 odpowiedzi w tym temacie

[sedzia]

Co oprócz profilu deski ma wpływ na trzymanie krawędzi?

Zeszły sezon wiadomo jaki był, dużo twardego, dużo lodu.

Dwie deski camberowe, długość ta sama, w jednej EE krótszy o ok. 2cm, różnica flexu wg producentów 1 ale wydaje mi się że podobny.

Ten sam dzień, te same warunki i jedna deska trzymała na dobrym poziomie a druga często puszczała mi krawędź.

 

[Marcin07]

Trochę mało danych. Może jedna miała podniesioną krawędź?

[EriksonE]

W moim odczuciu Marcinie, Slv pyta czysto teoretycznie - poszukując ogólnej wiedzy, niekoniecznie odnoszącej się do wspominanych desek. Dołączam się do pytania

[GRZGRZ]

no to jeśli teoretycznie w poszukiwaniu wiedzy, i jeśli chodzi o trzymanie krawędzi w jeździe na krawędzi, czyli w "skręciem ciętym", to cytat:

"1. Snowboard reaguje na dwa podstawowe bodźce: stopień nachylenia deski względem śniegu oraz rozłożenie obciążenia wzdłuż deski.

2. Podłużna sztywność (flex) deski powinna być dobierana do wagi jeźdźcy. Sztywność powinna być progresywna, co oznacza, że po wstępny wygięciu, aby deskę zgiąć bardziej, jeździec musi użyć o wiele większej siły. Ale w celu zainicjowania skrętu, lub wykonania podstawowego skrętu ciętego, nie powinna być potrzebna duża siła.

3. Miękkszy początkowy podłużny flex (sztywność) w połączeniu z odpowiednim camberem (czyli wygięcie deski sposobem tradycyjnym, w odróżnieniu od rockera - przyp. tłum.) pozwoli desce skuteczniej utrzymywać kontakt z twardym podłożem. Im większy kontakt, tym lepsze trzymanie oraz bardziej skuteczne tłumienie wibracji poprzez pracę deski (undulation). Biorąc pod uwagę fakt, że twarde podłoże (lód) mniej wybacza, niż miękkie podłoże (wyratrakowany sztruks), naturalnie nasuwa się wniosek, że deska powinna być zaprojektowana tak, by optymalizować kontakt z mniej wybaczającym podłożem. Im mocniej naciskasz na lód, tym większa szansa, że lód się zdeformuje, lub deska odbije się, chyba, że będziesz to robić z bardzo dużą precyzją. Gdy kontakt z podłożem na lodzie zostanie utracony, o wiele trudniej go ponownie przywrócić, niż na miękkim śniegu.

4. Zasadniczo deska powinna być zginana w jej środku, a nie bliżej któregokolwiek z końców. Deska, która jest równomiernie odkształcona (de-cambered) będzie o wiele bardziej przewidywalna, niż taka, która jest wygięta nierównomiernie. Jeśli przód deski jest zgięty bardziej niż tył, to tył deski nie będzie mógł podążać linią wytyczoną przez przód deski, i rozpocznie się ześlizg. Dłuższa deska nie będzie się ześlizgiwać tak bardzo, po części dlatego, że ma większy moment bezwładności (due in part to swing weight, and the amount of time it takes for the trailing end of the board to begin pivoting around the moment of inertia). To jest jedna z przyczyn, dla których łatwiej jeździ sie na długiej desce.

Jeśli, w celu wykonania skrętu, deska zostanie nieproporcjonalnie bardziej wygięta w jej tylnej części, krawędź będzie puszczała w czasie skrętu. A to oznacza, że mniejsza część deski jest używana do tłumienia wibracji, które powstają podczas jazdy po nierównej powierzchni. Margines błędu, który może popełnić jeździec, również się zmniejsza. Wraz z mniejszym kontaktem krawędzi (less udunlating edge contact) każda pomyłka, każdy błąd jest wzmacniany. Deska, która jest równo wygięta, będzie sprawiała wrażenie ostrzejszej oraz będzie wymagała mniejszego zwracania uwagi na krawędziowanie."

napisał to Erick Beckmann, reszta tekstu tutaj: http://stowarzyszeni...twardziela.html

[sedzia]

"1. Snowboard reaguje na dwa podstawowe bodźce: stopień nachylenia deski względem śniegu oraz rozłożenie obciążenia wzdłuż deski.

2. Podłużna sztywność (flex) deski powinna być dobierana do wagi jeźdźcy. Sztywność powinna być progresywna (...)

3. Miękkszy początkowy podłużny flex (sztywność) w połączeniu z odpowiednim camberem (czyli wygięcie deski sposobem tradycyjnym, w odróżnieniu od rockera - przyp. tłum.) pozwoli desce skuteczniej utrzymywać kontakt z twardym podłożem. Im większy kontakt, tym lepsze trzymanie oraz bardziej skuteczne tłumienie wibracji poprzez pracę deski (undulation). Biorąc pod uwagę fakt, że twarde podłoże (lód) mniej wybacza, niż miękkie podłoże (wyratrakowany sztruks), naturalnie nasuwa się wniosek, że deska powinna być zaprojektowana tak, by optymalizować kontakt z mniej wybaczającym podłożem. Im mocniej naciskasz na lód, tym większa szansa, że lód się zdeformuje, lub deska odbije się, chyba, że będziesz to robić z bardzo dużą precyzją. Gdy kontakt z podłożem na lodzie zostanie utracony, o wiele trudniej go ponownie przywrócić, niż na miękkim śniegu.

4. Zasadniczo deska powinna być zginana w jej środku, a nie bliżej któregokolwiek z końców. Deska, która jest równomiernie odkształcona (de-cambered) będzie o wiele bardziej przewidywalna, niż taka, która jest wygięta nierównomiernie. Jeśli przód deski jest zgięty bardziej niż tył, to tył deski nie będzie mógł podążać linią wytyczoną przez przód deski, i rozpocznie się ześlizg. Dłuższa deska nie będzie się ześlizgiwać tak bardzo, po części dlatego, że ma większy moment bezwładności (due in part to swing weight, and the amount of time it takes for the trailing end of the board to begin pivoting around the moment of inertia). To jest jedna z przyczyn, dla których łatwiej jeździ sie na długiej desce.

Jeśli, w celu wykonania skrętu, deska zostanie nieproporcjonalnie bardziej wygięta w jej tylnej części, krawędź będzie puszczała w czasie skrętu. A to oznacza, że mniejsza część deski jest używana do tłumienia wibracji, które powstają podczas jazdy po nierównej powierzchni. Margines błędu, który może popełnić jeździec, również się zmniejsza. Wraz z mniejszym kontaktem krawędzi (less udunlating edge contact) każda pomyłka, każdy błąd jest wzmacniany. Deska, która jest równo wygięta, będzie sprawiała wrażenie ostrzejszej oraz będzie wymagała mniejszego zwracania uwagi na krawędziowanie."

 

Pozwolilem sobie troche pociąć troche pogrubic.

 

Flex progesywny - producenci flex podają 'całosciowo' a nie flex nose, tail itp. Jak w takim przypadku mają się kąty wiązań, stance do trzymania krawędzi bo wiadomo, ze najwiekszy nacisk jest generowany wlasnie pod wiazaniem?

EDIT: i jaki wpływ na to wszystko ma np. setback?

Użytkownik sedzia edytował ten post 29 December 2014 - 22:05

[Marcin07]

temat na dyskusję akademicką. z jednej strony może być to opowieść o geometrii itd a z drugiej coś bardzo prozaicznego czyli podcięcie krawędzi lub to że jedna była ostrzona a druga nie.

[mrgn]

A ja bym rozpoczął dyskusję od początku Panowie, bo temat jest dobry.

 

Temat można rozumieć w sposób dwojaki.

 

Zauważyłem że trzymanie deski na krawędziach rozumiane jest na różne sposoby. Dla kogoś zaawansowanego jak Beckmann czy też kogoś kto fachowo i trafnie ten tekst przetłumaczył, trzymanie na krawędziach oznacza tylko i wyłącznie jazdę czystym ciętym skrętem, czyli potocznie zwanej jazdą na krawędziach czy ang. carving. Tak samo wygląda to na twardej jak i miękkiej desce, powiedzmy że na miękkiej desce więcej jest pracy nóg i możliwych technik skrętu, mniej pracy góry ciała, na twardej pracuje wszystko.

Jak deska zachowuje się w ześlizgu, ma małe znaczenie.

 

Druga grupa osób, trzymanie na krawędziach pojmuje także w sposób powyższy, choć nie ma jeszcze jakiś super umiejętności. Ma jednak świadomość że na krawędziach po prostu musisz się nauczyć jeździć, nie ważne czy masz w planach później park czy puch. To są ludzie którzy mieli kontakt z instruktorami, byli na jakiś obozach czy szkoleniach na których ktoś po prostu powiedział, pokazał jak ta jazda ma wyglądać. Dobry instruktor powinien wg. mnie również od razu powiedzieć po co należy się nauczyć ciętych skrętów, jakie mają one zastosowanie, co ułatwią w przyszłości itd. Reasumując jest to grupa świadomych riderów, którzy nie mają umiejętności ale ćwiczą sobie coś tam, wiedzą czego chcą się nauczyć, do jakiego celu dążą. Mnie się wydaje, że każdy kto ogarnął proste cięte skręty wie już, co to jest radość z czucia deski gdy wycina ona łuk 180 stopni. Wie że deska ma trzymać na krawędzi gdy następuje największe przeciążenie/wychylenie, czyli w łuku po przecięciu linii spadku stoku aż do postawienia deski prostopadle, czyli zakończenia skrętu. Patrząc na zegarek startujemy o 12 a ważne jest zachowanie deski pomiędzy 9 a 6 lub 3 a 6, zależnie czy skręcamy w lewo czy w prawo

 

Trzecia grupa najprawdopodobniej pojmuje trzymanie na krawędziach trochę jednak inaczej. Wjeżdżając na stromy stok liczą na jak największe wsparcie deski w skręcie ślizgowym. Liczą na ostre krawędzie by ześlizg i hamowanie deski było mocniejsze. Skręty ślizgowe są ważne i w sumie trudne, ale trzymanie na krawędziach nie jest w nich najważniejsze, można je fajnie robić czasami na deskach które w skrętach na krawędziach (ciętych) nie są najlepsze. Trzymanie na krawędziach podczas ześlizgów jest oczywiście ważne, w sensie wsparcia deski, pewności jaką daje przy ześlizgiwaniu się np. po stromych oblodzonych stokach. Właśnie to wsparcie w ślizgu rozumiane jest jako trzymanie na krawędziach.

 

Reasumując, mamy trzymanie deski w skręcie ciętym i wsparcie deski w ześlizagch, jedno i drugie to jest faktycznie trzymanie na krawędziach, ale przez jednych może być odbierane, opisywane, tłumaczone i rozumiane w jeden sposób a dla innych w sposób drugi.

 

@ Sędzia - jesteś Panem i Władcą tematu, decyduj więc o którym trzymaniu na krawędziach mamy tu rozmawiać

Użytkownik mrgn edytował ten post 30 December 2014 - 01:53

[sedzia]

Bardziej mi chodziło o ogół, ale jak tak chcesz rozdrabniać to prosze o nr 2 i nr 3

[michael]

Morgan trafil w sedno z dosc waznym punkcie, i.e., co to znaczy 'trzymanie krawedzi'. Ten sam problem spotkalem sie w stanach, gdzie pojecia 'edge hold' (trzymanie krawedz) ma wlasnie te dwie odrebne definicje jak morgan napisa: pierwsza jest wlasnie kiedy deska jezdzi w skretu cietym (carving) a druga jest przyczepnosc deski na twardym stoku w skrety slizgowym.  Niestety ten 'edge hold' jest najczescie uzywany w tym drugim kontekscie.

 

Wogole polecam przesunac ten watek do 'technika jazdy'.

Użytkownik michael edytował ten post 30 December 2014 - 11:17